Straatvoetbal

De straat is de bakermat van het voetbal, de plek waar de Messi’s en Ronaldo’s worden geboren, waar voetbal nog in zijn pure vorm wordt gespeeld, en de echte liefhebbers onbezorgd een balletje trappen. 

Een doodgewoon grasveldje, een pleintje of verkozen stukje straat transformeert en krijgt een bijzondere betekenis voor de jongeren die er spelen. Er ontstaat een zekere magie die moeilijk onder woorden te brengen is maar die elke straatvoetballer zal herkennen. 

Het is een plek waar techniek nog heilig is. Waar een mooie actie het al snel wint van een doelpunt. Er is sprake van strijd, en tegelijkertijd is het voor iedereen en overal in de wereld. Hier moet je je voeten laten spreken. Zo kan een jongetje op de stoep in het Gooi zich net zo goed kunnen identificeren met straatvoetbal als een jongen op een pleintje in Amsterdam- West. Of nog verder weg dat voetballertje op een stoffig zandveldje in de Favela. 

Als ik een definitie voor straatvoetbal zou mogen bedenken, dan zou ik zeggen dat het spelen is met de middelen die je hebt, de skills die je bezit en de afspraken die je samen maakt. Dat is de basis, altijd en voor iedereen, en misschien komt die magie juist wel naar boven op de plekken waar het juist niet goed geregeld is. 

Straatvoetbal is tijdens mijn reizen altijd een hele directe vorm van communiceren geweest. Een gedeelde identiteit waarin ik me, ook zonder altijd de taal te beheersen, op een persoonlijke manier kon verhouden tot de ander. Het is, als ik er op terugkijk, eigenlijk altijd al mijn connectie geweest: als sportbuurtwerker, als jongerenwerker of gewoon op straat. 

Met de bal onder de arm maak je nou eenmaal snel vrienden.